در محبوب‌ترین شکل آن، کابل کشی از یک نوار نایلونی محکم با یک قفسه دنده یکپارچه و در یک طرف آن یک جغجغه درون یک جعبه کوچک باز تشکیل شده است. هنگامی که نوک نوک بند کابل از داخل کیس کشیده شد و از ضامن دار عبور کرد، از عقب کشیدن آن جلوگیری می شود. حلقه حاصل فقط می تواند محکم تر کشیده شود. این اجازه می دهد تا چندین کابل به یکدیگر متصل شوند و به درخت کابل متصل شوند.
ممکن است از یک دستگاه یا ابزار کشش کش کابل برای اعمال یک کابل کشی با درجه کشش خاص استفاده شود. ابزار ممکن است دم اضافی را با سر قطع کند تا از لبه تیز که در غیر این صورت ممکن است باعث آسیب شود جلوگیری شود.
به منظور افزایش مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش در کاربردهای فضای باز، از یک گرید خاص از نایلون حاوی حداقل 2% کربن سیاه برای محافظت از زنجیرهای پلیمری و افزایش طول عمر کابل استفاده می شود.[1] کابل‌های آبی برای صنایع غذایی عرضه می‌شوند و حاوی یک افزودنی فلزی هستند تا توسط فلزیاب‌های صنعتی قابل شناسایی باشند. بند کابل های ساخته شده از ETFE (Tefzel) در محیط های غنی از تشعشع استفاده می شود. بند کابل قرمز ساخته شده از ECTFE (Halar) برای کابل کشی پلنوم استفاده می شود.
اتصالات کابلی از جنس استنلس استیل برای کاربردهای ضد شعله نیز موجود است - اتصالات ضد زنگ روکش شده برای جلوگیری از حمله گالوانیکی از فلزات غیر مشابه (مانند سینی کابل با روکش روی) در دسترس هستند.
از بند کابل می توان به عنوان دستبند موقت استفاده کرد. مهارهای فیزیکی مخصوص ساخته شده به نام PlastiCuffs، بر اساس طرح بند کابل، توسط پلیس و ارتش برای مهار زندانیان استفاده می شود. ، و برخی به طور خاص برای این منظور فروخته می شوند.
